Strefa brzegowa , strefa prędkości przepływu zbliżonej do zera, jest obszarem najsłabszego wypłukiwania, częściej wręcz odkładania namułków z lekkich frakcji mineralnych i cząstek roślinnych. Sprzyja to, oczywiście, roślinom i w następstwie drobnym zwierzętom na nich bytującym. Tu odbywają swe tarła ryby fitofilne. Z obu powodów okazują one tej strefie wysokie zainteresowanie. Strefa spadów bocznych ułatwia rybom ruch w górę rzeki, dzięki występującym tu przyściennym złagodzeniom siły prądu. Tu również spotykamy kolonie roślin zanurzonych, dobrze znoszących łagodniejszy przepływ. W zakamarkach strefy, wśród roślin albo w materiale mineralnym spadu, zwierzęta licznych gatunków znajdują dogodne warunki bytowania. Strefa powierzchniowa to stosunkowo cienka warstwa otwartej wody tuż pod jej zwierciadłem, gdzie siła prądu jest duża, choć nie osiąga swego maksimum. Występują tu ustawicznie drobne zawirowania poziome oraz pionowe wznoszenia, które uruchamiają małe przeciwprądy, umożliwiające niektórym rybom przebywanie w tej strefie w godzinach powierzchniowego żerowania. Strefa ,,pustej wody” to nazwa wszystko mówiąca, pod warunkiem, że odnosi się do rzek o prądzie nieco bystrzejszym niż umiarkowany.

Więcej o…
Rosnąc w siły i powagę, potok opuszcza skalną scenerię. Stoki doliny oddalają się teraz od niego przynajmniej z jednej strony, pną się w górę łagodniej, przechodzą miękko w kopulaste wzniesienia pokryte aż do szczytów połoniną lub lasem, w którym pierwszeństwo obejmuje jodła w towarzystwie buków i jaworów. Potok stał się teraz niewątpliwie rzeką. Skończyły się wodospady, coraz rzadziej szumią szypoty; wyraźniej zarysowuje się wklęsłość wysłanego drobniejszymi otoczakami i grubym żwirem koryta. Dno stabilizuje się, woda nad nim jest znacznie głębsza. W taki sposób kraina pstrąga przechodzi w krainę lipienia. Co właściwie zmieniło się w rzece, że ten jej etap schodzenia w dół trzeba wyodrębnić? Woda wszak toczy się tu ciągle bystro, ciągle jest wspaniale czysta i pewnie też dobrze natleniona; z zasady dość chłodna, nawet latem, nie pokrywa się lodem w okresie zimy. Pozornie więc zmiany nieznaczne, a jednak musiały sięgnąć gdzieś głęboko, w samą istotę wodnych strug, skoro np. pstrąg potokowy staje się tutaj coraz rzadszy i w końcu zanika. Przyczyna zjawiska tkwi m.in. w tym, co nazwiemy odmiennością cieplnej charakterystyki dwu sąsiednich pięter rzeki.