Egzotyczny skalar, rybka hodowana w akwarium, szybko ginie przy chwilowym nawet ochłodzeniu wody do 12°C, natomiast północna rybka szczupakowata dobrze przeżywa zamarznięcia. Zdycha ona prawdopodobnie w wodzie podgrzanej do 30°C, podczas gdy nasz karp ginie dopiero przy 40°C. Istnieją więc zakresy życia i śmierci ryb – nieprzekraczalne dla nich bariery cieplne. Należy jeszcze odpowiedzieć na pytanie, czy w zakreślonych przez nie granicach ryby żyją z równą intensywnością? Już wcześniej zwróciliśmy uwagę na niejednakowe znoszenie przez różne gatunki nagłych zmian termicznych rzeki, na odmienne pod względem ciepłolubności wymagania ryb związane z rozrodem. Wszystko to zdaje się prowadzić do konstatacji, że ryby są w dużym stopniu wrażliwe na zmiany temperatury otoczenia i czule na nie reagują. Pozbawione izolacyjnych pokryw oraz biomechanizmów termoregulacji właściwych ptakom i ssakom pozostają w bezpośrednim, naskórkowym kontakcie z otoczeniem. Ich zmienna temperatura ciała stara się nadążać za termicznymi zmianami środowiska, które mają duży wpływ na wewnętrzne procesy życiowe: zwalniają je lub przyspieszają, niektóre wręcz przekreślają.

Więcej o…
Szczytówkę powinna cechować odpowiednia sprężystość; zbyt sztywna bardzo utrudnia dostatecznie dalekie i celne zarzucanie wędki, zbyt miękka… Jak pracuje przesadnie miękki szczyt kija? Otóż w momencie zacięcia, mając do pokonania stawiany żyłce i spławikowi opór wody oraz opór, jaki postawi haczykowi zbita tkanka rybiej wargi, najpierw sam wygnie się miękko, a dopiero potem – kiedy wędkarz przedłużonym zbędnie ruchem kija zaangażuje jego niższą, sztywniejszą partię – podejmie z opóźnieniem wykonanie swego zadania. Wynikła stąd krótka opieszałość w wykonaniu czynności zwykle wystarcza, żeby ryba, wyczuwszy lekkie ukłucie haczyka, zdążyła odrzucić błyskawicznie przynętę. Tak więc zbyt miękka szczytówka jest wrogiem łowności; zmniejsza ciętość przepływanki. Wymóg stosowanej sprężystości odnosi się oczywiście do całego kija, z zastrzeżeniem, że powinna ona równomiernie maleć, w miarę jak idąc w kierunku dolnika powiększa się jego średnica; w bezpośrednim pobliżu uchwytu może już być prawie nieodczuwalna. Omawianą cechę opisuje się bardzo trudno, jeżeli nie chce się hobbystycznej wiedzy zamienić w akademicką dyscyplinę. Zwykle poprawną sprężystość kija zapewnia jednorodność materiału, z którego został wykonany oraz odpowiednia zbieżność; w przypadku bambusa – zdążająca od średnicy około 2,5 mm w górze, między kolankami, do około 2,5 cm w uchwycie. Oto kilka typów wędzisk różnej sprężystości .