Potrzeba matką wynalazków
Takiego obrotu sprawy nie spodziewał się absolutnie nikt. Po ponad 4 latach na ławkę trenerską w Wiśle Kraków powrócił Henryk Kasperczak.

Próżno szukać medialnych spekulacji zapowiadających jego zatrudnienie. Na trenerskiej giełdzie usłyszeć można było nazwiska takie jak Schaefer, Ulatowski czy Probierz, ale o „Henrim” nikt się nawet nie zająknął.

Nie ma co się temu dziwić. Wszakże okoliczności, w jakich nowy-stary trener Białej Gwiazdy opuszczał Wisłę, nie należały do najprzyjemniejszych. Wzajemne przepychanki między Kasperczakiem, a klubem znalazły swój finał w sądzie, który w końcu rozstrzygnął spór na korzyść tego ostatniego. W wyniku tych zdarzeń, w kontekście Henryka Kasperczaka mówiło się nawet o zakazie wstępu na stadion Wisły.

Jednak czas leczy rany, dlatego obie strony podały sobie rękę na znak zgody. Nieważne, w jakim stopniu to wynik szczerości, a w jakim zimnej kalkulacji. Klub potrzebował trenera, a trener pracy, a że potrzeba jest matką wynalazków, sięgnięto po Kasperczaka.

Ponowne zatrudnienie tego szkoleniowca w Wiśle to opcja mająca tylu zwolenników, co przeciwników. Ci pierwsi już odtwarzają w myślach mecze z Schalke czy Parmą. Drudzy z kolei wypominają porażki z Valerengą i Dynamem Tibilisi oraz „spuszczenie” przez „Henriego” Górnika Zabrze do I ligi.

Czas pokaże, czy jego powrót do Wisły był dobrym posunięciem. Nie jest tajemnicą, że ponowne wejście do tej samej rzeki może być ryzykowne. Tym bardziej, jeżeli mowa o Wiśle, której nurt porwał już niejednego trenera.